Wykształcenie
Uniwersytet Warszawski, Wydział Polonistyki
Dr 1981 r., Dr hab. 2001 r., Prof. dr hab. 2012 r.
Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Trzy razy Nagroda Rektora Uniwersytetu Warszawskiego
Dydaktyka
Wykłady, seminaria doktoranckie i magisterskie.
W latach 1986-1994 wykłady w Turcji na Uniwersytecie w Ankarze i na Uniwersytecie w Stambule.
Założenie tam dwóch Wydziałów (Katedr) Filologii Polskiej:
- Na Uniwersytecie w Ankarze 1986-1992,
- Na Uniwersytecie w Stambule 1992-1994,
Obie filologie działają do dziś.
Doświadczenie międzynarodowe
Wykłady na uniwersytetach w Paryżu, Stambule, Ankarze, Pradze, Ołomuńcu, Lwowie.
Członkostwo, pełnione funkcje
Centrum Polonicum – dyrektor w latach 2008-2016.
Obecnie Przewodniczący Rady Naukowej Centrum Polonicum.
Wydział Polonistyki
W latach 1996-2016 członek Rady Wydziału;
Od 200-2008, potem od 2016 – Kierownik zakładu Literatury XX wieku i XXI wieku w Instytucie Literatury;
Członek Stowarzyszenia „Bristol” Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego;
Zainteresowania badawcze:
Historia i historiozofia w literaturze XX wieku, problemy literatury jako świadectwa, studia nad formami z pogranicza fikcji i autobiografii. Zagadnienia kontaktów międzykulturowych, problemy glottodydaktyki w kulturze popularnej i w nauczaniu literatury.
Wykaz publikacji:
Ważniejsze publikacje w „Przeglądzie Humanistycznym”, „Tekstach Drugich”, „Miesięczniku Literackim”, „Twórczości”, „Poezji”, „Midraszu”, „Dialogu”, „Literaturze”.
Książki:
Idące Wilno. Szkice o Żagarach (1987),
Małe iluminacje. Formy prozatorskie w twórczości Mirona Białoszewskiego (1989),
Polak mały w Azji mniejszej (1992),
Jak Polak z Polakiem. Autoprezentacje. Dyskursy, Analizy (1998),
Obecność autora. Style rzeczywistości w sylwie współczesnej (2001),
Pakty i fikcje. Autobiografizm po końcu wielkich narracji (2011),
Sceny biografii. Ja pisarskie w pamięci autobiograficznej (interpretacje) (2022).
